Zydowudyna i historia naturalna zespołu nabytego niedoboru odporności ad 5

Korzystając z danych z wszechstronnego, podłużnego systemu informacji w całym stanie, stwierdziliśmy, że przeżycie poprawiło się najbardziej wśród pacjentów, którym podano diagnozę AIDS w latach 1987-1989, w porównaniu z tymi, którym postawiono diagnozę w poprzednich latach. Mężczyźni homoseksualni, nie-latynoscy, młodzież oraz osoby z rozpoznaniem AIDS, określającym mięsaka Kaposiego lub P. carinii, przeżyli najdłużej wśród wszystkich osób, u których rozpoznano AIDS w kwietniu 1987 r. Lub później. Te podgrupy były również najbardziej narażone na terapię zydowudyną, dominujący czynnik wpływający na przeżycie po wielozmiennej korekcie. Przed pojawieniem się terapii przeciwretrowirusowej, badania wykazały względnie krótkie medianowe przeżycie (od 11 do 13 miesięcy) wśród pacjentów z AIDS, bez tendencji do poprawy w miarę upływu czasu.1, 2 Nowsze badania wykazały, że liczba zgłoszonych nowych przypadków AIDS jest mniejsza niż oczekiwano zgodnie z prognozy wykorzystujące metodę obliczeń wstecznych do przewidywania częstości występowania wśród mężczyzn homoseksualnych i biseksualnych w trzech miastach USA, chociaż nie wśród osób przyjmujących narkotyki dożylnie.8 Modelowanie statystyczne sugerowało, że terapia AIDS dostępna od 1987 r. była najbardziej prawdopodobnym wyjaśnieniem. W innym badaniu wykazano, że przeżywalność ponad 4300 pacjentów z AIDS w San Francisco uległa poprawie w 1986 i 1987 r. W porównaniu z poprzednimi latami, głównie wśród pacjentów, u których zdiagnozowano zapalenie płuc P. carinii.9 Dla większości badanej populacji stosowanie zydowudyny było nieznane, ale w małej podgrupie 172 pacjentów (<1 procent) udokumentowanych, że otrzymywały lek, mediana przeżycia wyniosła 21 miesięcy, podobnie jak mediana przeżycia 25 miesięcy u osób, które otrzymały zydowudynę w naszym badaniu. Dane z krajowych badań na temat AIDS wykazują również czasową poprawę przeżycia wśród osób, u których pierwotną diagnozą było zapalenie płuc P. carinii12, chociaż nie można ocenić działania terapii przeciwretrowirusowej.
Korzystając z ogólnokrajowej bazy danych zawierającej informacje z oświadczeń farmaceutycznych i badań klinicznych, byliśmy w stanie zmierzyć, a nie oszacować zastosowanie terapii przeciwretrowirusowej. Zydowudyna jest stosunkowo drogim lekiem, którego nie można kupić z kieszeni. Biorąc pod uwagę wysoki odsetek osób z AIDS w tej populacji, które otrzymywały informacje za pośrednictwem Medicaid lub Blue Cross i Blue Shield, i biorąc pod uwagę naszą wiedzę na temat źródeł zydowudyny w stanie Maryland, jest mało prawdopodobne, że nie zidentyfikowano więcej niż minimalnej ilości zydowudyny. . Dane wskazują, że wpływ leczenia zydowudyną może być nawet większy niż wcześniej oceniano i sugerować, że znaleźlibyśmy jeszcze większą różnicę w trendach przeżycia, gdyby więcej osób z AIDS otrzymywało zydowudynę. U osób, które nie otrzymywały zydowudyny, mediana przeżycia była mniejsza niż jeden rok – liczba porównywalna z szacunkami przeżycia u pacjentów z AIDS przed terapią przeciwretrowirusową. Ponieważ status ubezpieczeniowy określał tę kohortę, osoby, których dane analizowaliśmy, prawdopodobnie miały podobny dostęp do opieki medycznej, o czym świadczyła zdolność do zapłaty. Jest zatem godne uwagi, że duża liczba osób z AIDS (ponad 50 procent) nie otrzymywała terapii zydowudyną, pomimo jej dostępności. Dane te nie uwzględniają przyczyn różnic demograficznych w stosowaniu zydowudyny
[patrz też: cynaderki wikipedia, consultronix, edukator jasło ]