Różnice płci i rasy w leczeniu ostrego zawału mięśnia sercowego w latach 1994-2002 cd

W porównaniu z białymi, pacjenci czarni częściej przebywali w szpitalach w obiektach wykorzystywanych do nauczania, byli związani ze szkołami medycznymi, znajdowali się na obszarach miejskich i posiadali sprzęt do wykonywania zabiegów sercowo-naczyniowych. Idealni kandydaci na zabiegi i procedury
Rycina 1. Ryc. 1. Proporcje pacjentów uznanych za idealne do leczenia i procedur po ostrym zawale mięśnia sercowego, według płci i rasy według roku studiów. Rok został określony w tym badaniu jako okres od czerwca do maja.
Odsetek pacjentów kwalifikujących się jako idealni kandydaci do reperfuzji i podawania beta-blokerów wynosił 50 procent lub mniej i spadał z czasem we wszystkich grupach. W każdym punkcie czasowym kobiety i czarni byli mniej prawdopodobni niż biali mężczyźni, aby być idealnymi kandydatami (ryc. 1). Około 10 procent pacjentów zostało zaklasyfikowanych jako idealnych kandydatów do koronarografii. Odsetek ten był podobny we wszystkich grupach płciowych i rasowych i dość stały w czasie.
Zabiegi i procedury wśród idealnych kandydatów
Tabela 2. Tabela 2. Niezrównane tempo leczenia, procedur i wyników hospitalizowanych pacjentów w zależności od płci, rasy i roku studiów. W nieskorygowanej analizie wskaźniki leczenia różniły się w zależności od płci i rasy, z najwyższymi odsetkami u białych mężczyzn i najniższymi u kobiet czarnych (tabela 2). Różnice były większe w przypadku częstości leczenia reperfuzyjnego i angiografii wieńcowej, szczególnie u kobiet rasy czarnej, ale mniejsze w przypadku stosowania aspiryny i beta-blokerów. Stosowanie kwasu acetylosalicylowego i .-adrenolityków zwiększało się z czasem, a tempo leczenia reperfuzyjnego utrzymywało się na stałym poziomie, a wartości koronarografii nieznacznie spadały, przy czym podobne trendy czasowe wystąpiły w czterech grupach demograficznych. W rezultacie nie było istotnej zmiany w czasie w różnicach w leczeniu w zależności od płci lub rasy.
Tabela 3. Tabela 3. Nieskorygowane i skorygowane wskaźniki ryzyka dla leczenia, procedur i wyników hospitalizowanych pacjentów klasyfikowanych według płci, rasy i roku studiów. Wyniki dostosowane do charakterystyki pacjentów i szpitali były podobne (Tabela 3). Ponieważ modele 2 i 3 dały niemal identyczne wyniki, przedstawiono tylko wyniki modelu 3 (dostosowane zarówno do charakterystyki pacjenta, jak i szpitala). Interakcje między czynnikami płci, rasy i roku, a także wszystkie inne interakcje parami, nie były znaczące, co wskazuje, że różnice w traktowaniu rasowym i płciowym nie zmieniały się z czasem. W kategoriach bezwzględnych czarne kobiety pozostały grupą o najniższym wskaźniku wykorzystania interwencji. W porównaniu z białymi mężczyznami, skorygowany stosunek ryzyka dla stosowania terapii reperfuzyjnej we wszystkich latach łącznie wyniósł 0,97 dla białych kobiet, 0,91 dla czarnych mężczyzn i 0,89 dla czarnych kobiet (p <0,001 dla wszystkich porównań). W przypadku koronarografii odpowiednie oszacowania wynosiły 0,91, 0,82 i 0,76 (p <0,001 dla wszystkich porównań). Skorygowane różnice dotyczące stosowania aspiryny i beta-blokerów były niewielkie. W przypadku stosowania kwasu acetylosalicylowego współczynnik ryzyka w całym okresie wynosił 0,97 dla białych kobiet, 0,98 dla czarnych mężczyzn i 0,94 dla czarnych kobiet w porównaniu z białymi mężczyznami (p <0,001 dla wszystkich porównań) [patrz też: choroby genetyczne dzieci, mica w kosmetykach, stanozolol cena ] [podobne: ibum ulotka, neurolog ostrołęka, nalewka z tarniny przepis ]