Różnice płci i rasy w leczeniu ostrego zawału mięśnia sercowego w latach 1994-2002 ad 6

Niedawne badania wykazały, że czarni pacjenci są zwykle leczeni przez lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej o niższych kwalifikacjach i mają mniejszy dostęp do opieki subspecjalistycznej, obrazowania diagnostycznego i hospitalizacji w trybie nieprzypadkowym.35 Chociaż wyników tych nie można ekstrapolować na ostrą opiekę szpitalną, poziom usługodawcy podczas przyjęcia do zawału mięśnia sercowego mogą występować różnice zależne od rasy – na przykład prawdopodobieństwo lub czas skierowania do specjalisty. Skutki specyficzne dla szpitali mogą również stanowić dużą część różnic rasowych i etnicznych w czasie terapii reperfuzyjnej, 36 sugerujących ważne, nieocenione czynniki w szpitalu – być może ośrodki o gorszej jakości, leczące nieproporcjonalnie dużą liczbę pacjentów z grupy mniejszościowej. To jednak nie jest zgodne z naszą obserwacją większych nierówności w leczeniu, w porównaniu z białymi mężczyznami, dla czarnych kobiet niż dla czarnych mężczyzn, dwóch grup, które prawdopodobnie mają podobny wskaźnik wykorzystania szpitali, które służą członkom mniejszości rasowych. Brak zawężenia niektórych różnic w traktowaniu płci i rasy w ostatnich latach budzi niepokój. Różnice w traktowaniu pokrywały się w pewnym stopniu z różnicami w śmiertelności w naszym badaniu, ponieważ czarne kobiety były również grupą o najwyższej skorygowanej śmiertelności wewnątrzszpitalnej. Pełne zrozumienie przyczyn leżących u podstaw takich różnic wymaga dalszych badań.
Chociaż kliniczne wytyczne leczenia ostrego zawału mięśnia sercowego zmieniły się nieco podczas okresu badania, zmiana ta nie powinna wpływać na nasze wyniki, ponieważ skupiliśmy się na pacjentach, którzy w każdym punkcie czasowym byli idealnymi kandydatami do każdej interwencji, a ponieważ definicja była taka sama dla każdej płci i podgrupy rasowej. Brakowało nam informacji, czy historia astmy, przewlekła obturacyjna choroba płuc, demencja lub zaburzenia przewodnictwa mogły ograniczyć stosowanie beta-blokerów lub czy nadwrażliwość na salicylany lub czynną chorobę wrzodową w wywiadzie mogła zniechęcać do stosowania aspiryny. Nie ma powodu oczekiwać, że te przeciwwskazania różnią się w zależności od płci lub rasy w czasie. Brakowało nam również danych na temat czynników społeczno-ekonomicznych, takich jak wykształcenie i status zatrudnienia, i nie byliśmy w stanie oddzielić roli płci lub rasy od tych czynników. Informacje dotyczące czasu wystąpienia objawów nie były dostępne dla wszystkich pacjentów. Ilość tych brakujących danych wzrastała z czasem we wszystkich podgrupach płciowych i rasowych o podobnych tendencjach, przez co jest mało prawdopodobne, że brakujące wartości wprowadziły uprzedzenia. Wreszcie, nie mieliśmy dostępu do danych angiograficznych, więc nie można wykluczyć, że obserwowane różnice w częstości rewaskularyzacji po koronarografii były odzwierciedleniem nadużywania procedur u białych mężczyzn, a nie w innych grupach pacjentów. Z tego powodu częstości procedur rewaskularyzacji uznano za drugorzędowe punkty końcowe.
Różnice w niektórych terapiach i procedurach, w szczególności w leczeniu reperfuzyjnym i koronarografii, zależnie od płci i rasy, utrzymują się po zawale mięśnia sercowego, bez istotnych zmian w okresie od 1994 do 2002. Czarne kobiety, grupa o najniższym wskaźniku interwencji, mają wyższą śmiertelność stawki niż inne grupy
[hasła pokrewne: neurolog ostrołęka, zdrowie gov, odbudowa zeba cena ]
[podobne: lipomal ulotka, kataplazma, ekocel ]