Odpowiedź na niezłośliwy wysięk opłucnowy na bewacizumab

Potencjalna rola czynnika wzrostu śródbłonka naczyniowego w złośliwym, niezłośliwym wysięku opłucnym1, skłoniła nas do stosowania bewacizumabu, przeciwciała monoklonalnego przeciw naczyniowemu czynnikowi wzrostu śródbłonka, u 68-letniego mężczyzny z pierwotną amyloidozą serca, u którego wystąpiła ciężka duszność i uległy powtarzającym się toraksensem dla wysięku opłucnowego. Cytologiczne oceny płynu w opłucnej nie wykryły komórek złośliwych. Pierwotna amyloidoza została zdiagnozowana przez biopsję mięśnia sercowego cztery tygodnie wcześniej, ale nie było innych objawów amyloidozy. W momencie przyjęcia pacjenta funkcja lewej komory była umiarkowanie zmniejszona (frakcja wyrzutowa, 40 procent). Radiogram klatki piersiowej wykazał masywny wysięk opłucnowy w prawej półce. Poziom białka C-reaktywnego był znacznie zwiększony (27,2 mg na decylitr), ale nie zaobserwowano nacieku zapalnego na zdjęciu radiologicznym płuc. Thoracenteza nie powiodła się ze względu na segmentowy charakter wysięku. Ze względu na podwyższony poziom białka C-reaktywnego, rozpoczęliśmy leczenie antybiotykami o szerokim spektrum działania i dostarczyliśmy pacjentowi diuretyk dożylny. Po pięciu dniach poziom białek C-reaktywnych był zmniejszony, ale stan kliniczny z ciężką dusznością i radiogram klatki piersiowej pozostał niezmieniony. Pacjent został uznany za niezdolnego do znieczulenia do interwencji chirurgicznej i pleurodezji.
Ponieważ ciężka duszność utrzymywała się pomimo intensywnego konwencjonalnego leczenia przez kolejne siedem dni, zdecydowaliśmy się leczyć pacjenta bevacizumabem (Avastin, Roche) .3 Po uzyskaniu zgody pacjenta, podaliśmy dawkę stosowaną w leczeniu raka jelita grubego (5 mg na kilogram masy ciała podawany dożylnie w ciągu 90 minut) .4 Pierwszego dnia po podaniu bewacizumabu pacjent zgłaszał zwiększone wytwarzanie moczu i znacznie zmniejszoną duszność. W tydzień po leczeniu bevacizumabem radiogram klatki piersiowej wykazał znaczne zmniejszenie wysięku w jamie opłucnej. To stwierdzenie zostało potwierdzone w drugim radiogramie dwa tygodnie po podaniu bewacizumabu.
Zgodnie z naszą wiedzą, jest to pierwszy raport dotyczący leczenia niezłośliwego wysięku opłucnowego za pomocą bewacizumabu. Biorąc pod uwagę szybką poprawę kliniczną i zmniejszenie wysięku po podaniu przeciwciała, istnieje uzasadnione przypuszczenie, że poprawa kliniczna i zmniejszony wysięk były związane z leczeniem bewacyzumabem.
Oskar Pichelmayer, MD
Christoph Zielinski, MD
Markus Raderer, MD
Uniwersytet Medyczny w Wiedniu, 1090 Wiedeń, Austria
markus. [email protected] ac.at
4 Referencje1. Senger DR, Galli SJ, Dvorak AM, Perruzzi CA, Harvey VS, Dvorak HF. Komórki nowotworowe wydzielają czynnik przepuszczalności naczyń, który sprzyja gromadzeniu się płynu puchlinowego. Science 1983; 219: 983-985
Crossref Web of Science MedlineGoogle Scholar
2. Sack U, Hoffmann M, Zhao XJ, i in. Naczyniowy czynnik wzrostu śródbłonka w wysięku opłucnowym różnego pochodzenia. Eur Respir J 2005; 25: 600-604
Crossref Web of Science MedlineGoogle Scholar
3. Ferrara N, Hillan KJ, Gerber HP, Novotny W. Odkrycie i opracowanie bevacizumabu, przeciwciała przeciw VEGF do leczenia raka Nat Rev Drug Discov 2004; 3: 391-400
Crossref Web of Science MedlineGoogle Scholar
4. Hurwitz H, Fehrenbacher L, Novotny W, i in. Bevacizumab z irynotekanem, fluorouracylem i leukoworyną do przerzutowego raka jelita grubego. N Engl J Med 2004; 350: 2335-2342
Full Text Web of Science MedlineGoogle Scholar
(24)
[patrz też: chirurgia plastyczna poznań cennik, poradnia leczenia bolu, medycyna wikipedia ]
[hasła pokrewne: ibum ulotka, neurolog ostrołęka, nalewka z tarniny przepis ]