Leczenie niedokrwistości aplastycznej za pomocą globuliny antylimfocytowej i metyloprednizolonu z cyklosporyną lub bez niej cd

Dawki dostosowywano tak, aby osiągnąć poziom całkowitej cyklosporyny wynoszący od 500 do 800 ng na mililitr w teście radioimmunologicznym27 w dniach od do 28 i poziomie od 200 do 500 .g na litr w czasie obserwacji, o ile nie rozwinęła się toksyczność. Jeśli wystąpiła poważna toksyczność, leczenie cyklosporyną przerwano na okres od jednego do czterech dni, a następnie kontynuowano na niższym poziomie dawki. Pacjenci przydzieleni do leczenia cyklosporyną otrzymywali ten lek przez co najmniej trzy miesiące. Jeśli nie zareagowali w ciągu trzech miesięcy, leczenie cyklosporyną przerwano; jeśli mieli jakąkolwiek odpowiedź przez trzy miesiące, cyklosporynę kontynuowano do zaniku liczby komórek krwi obwodowej przez jeden miesiąc (plateau), a następnie dawkę zmniejszano w okresie jednego miesiąca. Pacjenci w grupie kontrolnej, którzy nie mieli odpowiedzi do końca trzech miesięcy (i którzy nie byli uprawnieni do przeszczepu szpiku kostnego) lub którzy mieli nawrót choroby, otrzymali leczenie z grupą cyklosporynową. Pacjenci z grupy cyklosporyny, u których nawrót choroby wystąpił podczas leczenia cyklosporyną, byli leczeni większą dawką cyklosporyny; nawrót po odstawieniu cyklosporyny był leczony za pomocą samej cyklosporyny lub z drugim cyklem globuliny antylimfocytowej, metyloprednizolonu i cyklosporyny.
Opieka wspomagająca została szczegółowo zalecona w protokole, aby zapewnić porównywalną opiekę w obu grupach. Pacjenci byli hospitalizowani bez opieki bariery pielęgniarskiej podczas leczenia globulą limfocytu i przez około jeden tydzień w celu opieki w okresie choroby posurowiczej. Wszyscy pacjenci otrzymywali doustnie ofloksacynę (200 mg dwa razy na dobę) i amfoterycynę B (500 mg cztery razy dziennie) do selektywnego odkażania jelit. Antybiotyki o szerokim spektrum działania, w tym syntetyczne penicyliny i aminoglikozydy, były podawane, gdy wystąpiła niewyjaśniona gorączka lub udokumentowane zakażenie. Zapakowane czerwone krwinki zostały przetoczone, jeśli rozwinęły się objawy niedokrwistości. Liczba płytek krwi wzrosła do 50 x 109 na litr w dniach od do 8 w celu przeciwdziałania przeciwpłytkowym działaniu globuliny przeciw limfocytom i utrzymywano powyżej 20 x 109 na litr później. Stosowano płytki krwi losowych dawców, chyba że niewystarczające przyrosty wymagały przetoczenia płytek od pojedynczych dawców dobranych pod względem HLA.
Ocena odpowiedzi
Pacjenci, u których liczba krwinek wzrosła w ciągu trzech miesięcy po rozpoczęciu leczenia, odpowiadali za odpowiedź. Jakość odpowiedzi analizowano po trzech miesiącach i co miesiąc, zgodnie z następującymi zmodyfikowanymi kryteriami Champlin i wsp.2: (1) całkowita remisja była wskazywana przez poziom hemoglobiny> 7,4 mmol na litr, liczba granulocytów . 1,5 × l09 na litr, a liczba płytek krwi .100 × 109 na litr; (2) częściowa remisja była wskazywana przez brak zakażeń i potrzebę transfuzji oraz przez utrzymujący się wzrost wartości linii podstawowych wszystkich linii komórkowych (wzrost liczby retikulocytów o co najmniej 30 × 109 na litr, wzrost w liczbie granulocytów co najmniej 0,5 x 109 na litr i zwiększeniu liczby płytek o co najmniej 30 x 109 na litr); i (3) brak remisji wskazywał brak zmiany lub śmierci. Nawrót wskazywał na zmniejszenie liczby komórek krwi obwodowej do mniej niż 50 procent mediany podtrzymywanej liczby podczas remisji lub powrót liczby do poziomów spełniających definicję ciężkiej niedokrwistości aplastycznej.
Ocena toksyczności
Toksyczność schematów leczenia oceniano w pierwszych trzech tygodniach badania (toksyczność krótkotrwała) oraz w okresie od trzech tygodni do trzech miesięcy (toksyczność długoterminowa) i klasyfikowano zgodnie z kryteriami Światowej Organizacji Zdrowia.
Analiza statystyczna
Wszystkie uczestniczące centra były zobowiązane do wypełnienia standardowych formularzy zgłoszeń przypadku
[hasła pokrewne: lekarz od płuc, apteka bursztynowa częstochowa, kłucie w prawym dolnym boku ]