czy chodzik dla dziecka jest szkodliwy ad

Ci, którzy otrzymywali leki przeciwnadciśnieniowe byli włączeni do grupy nadciśnienia. Trzy grupy par z dziećmi zostały zaproszone do ponownej oceny ciśnienia krwi w tym badaniu po okresie dłuższym niż dziesięć lat: pary, z których obydwaj członkowie byli normotensywni, z jednym pacjentem z normotensją i jednym z nadciśnieniem, oraz tymi, których obaj członkowie mieli nadciśnienie . W momencie ponownej oceny zastosowano te same kryteria dla nadciśnienia i normotensji jak przy wstępnym badaniu przesiewowym. Spośród 250 par, które zostały odrestaurowane (80 procent zaproszonych), 121 nadal znajdowało się w kategorii ciśnienia krwi, do której pierwotnie zostali przypisani: 35 par, z których oboje byli normotensyjni, 35 z jednym członkiem z normotensją i jednym z nadciśnieniem, oraz 51 z których obaj członkowie byli nadciśnieniem. Te 121 par miało 291 zdrowych dzieci biologicznych, z których wszyscy zostali zaproszeni do udziału w tym badaniu. Wśród tych dzieci, w wieku od 7 do 32 lat, 154 uczestniczyło: 41 z dwoma rodzicami z normotensją, 52 z jednym rodzicem z normotensją i jednym z nadciśnieniem oraz 61 z dwoma rodzicami z nadciśnieniem tętniczym. Wartości ciśnienia krwi i inne cechy rodziców i ich dzieci (badanych) w momencie rejestracji przedstawiono w Tabeli 1. Protokół badania został zatwierdzony przez komisję etyczną Szpitala Uniwersyteckiego Dijkzigt, a świadomą zgodę uzyskano od poddani i ich rodzice. Protokół
Wszyscy badani pobrali 24-godzinną próbkę moczu w ciągu dnia poprzedzającego badanie. Ich zwyczajowa dieta nie została zmieniona, ale poproszono ich o powstrzymanie się od palenia i picia kawy. W centrum egzaminacyjnym ciśnienie krwi w lewym ramieniu mierzono za pomocą sfigmomanometru o zerowym ciśnieniu przez przeszkolonego asystenta paramedycznego. Wykonano dwa odczyty z siedzącym podmiotem, a średnią z tych odczytów wykorzystano w analizie. Ciśnienie krwi rodziców mierzono w ten sam sposób na linii podstawowej (od 1975 do 1978 r.) Oraz podczas procesu selekcji w obecnym badaniu (1986 r.). Masę i wzrost mierzono, gdy badany miał na sobie odzież wewnętrzną, ale nie miał butów. Przed rozpoczęciem testów czynności nerek wprowadzono kaniulę dożylną; osobnik pozostawał na wznak w cichym pomieszczeniu przez 30 minut, po czym pobrano próbki krwi żylnej na czczo: 6 ml w schłodzonej probówce zawierającej EDTA disodowy (stężenie końcowe, 5 mmol na litr) i o-fenantrolinę (1,25 mmol na litr) do pomiaru immunoreaktywnej angiotensyny II i 16 ml w probówce zawierającej EDTA z disodą (5 mmol na litr) do pomiaru aktywności reninowej osocza oraz stężeń reniny, proreniny i aldosteronu. W przypadku testów czynności nerek do drugiej ręki wprowadzono drugą kaniulę dożylną. Skuteczny przepływ osoczowy nerki i szybkość filtracji kłębuszkowej zostały obliczone na podstawie pomiarów klirensu kwasu paraaminohipurowego i inuliny (Inutest, Boehringer-Mannheim, Mannheim, Niemcy) z zastosowaniem techniki stałej infuzji i zebranych w czasie zbiórek moczu. Po wstrzyknięciu bolusa podawano ciągły wlew przez 2,5 godziny w celu osiągnięcia poziomu 200 mg inuliny na litr i 20 mg kwasu paraaminohipurowego na litr w płynie zewnątrzkomórkowym i osoczu
[więcej w: kłucie w prawym dolnym boku, cytrynian sodu szkodliwość, do okulisty bez skierowania ]