Codzienny i cykliczny hormon przytarczyc u kobiet przyjmujących alendronian ad 8

Nasze badanie nie dotyczy wyraźnego klinicznego problemu jednoczesnego leczenia parathormonem i alendronianem u pacjentów, którzy nigdy nie byli leczeni z powodu osteoporozy. Kilka ostatnich badań20-22 wskazuje, że u takich pacjentów podawanie parathormonu alendronianem lub krótkotrwałe leczenie alendronianem przed terapią hormonami przytarczycowymi nie zwiększa jeszcze gęstości mineralnej kości kręgosłupa. Parathormon stosowany w jednym z tych badań20 był inną cząsteczką, pełnym, nienaruszonym peptydem, parathormonem (1-84). Wyniki biochemiczne w grupie otrzymującej parathormon plus alendronian w tym badaniu sugerują, że aktywność osteoblastów jest początkowo stymulowana (w ciągu pierwszego miesiąca), ale dominującym efektem jest hamowanie resorpcji kości, a gdy nowe miejsca przebudowy nie są już inicjowane pod wpływem alendronianu, zmniejsza się szybkość tworzenia kości. Różnice w odpowiedzi jednostki osteogenicznej (zatwierdzone prekursory, dojrzałe komórki kostne i ich mikrośrodowisko) na równoczesne leczenie tymi dwoma czynnikami w porównaniu z terapią sekwencyjną prawdopodobnie będą odpowiadać za wyjątkowe reakcje na podawanie parathormonu pacjentom, którzy nigdy otrzymywały leczenie w porównaniu z pacjentami, którzy już otrzymali alendronian.
Koncepcja cyklicznego podawania parathormonu była oparta na hipotezie, że wczesna bezpośrednia stymulacja tworzenia kości przez parathormon może być ważniejsza dla ostatecznego przyrostu gęstości mineralnej kości niż późniejsza aktywacja przebudowy kości przez parathormon. Krótki cykl parathormonu w dużym stopniu dysocjuje wczesny efekt anaboliczny z ostatnich efektów remedracyjnych parathormonu. Fakt, że wzrost gęstości mineralnej kości w kręgosłupie był podobny w przypadku terapii cyklicznej i dziennej, już po podaniu 60% dziennej dawki sugeruje, że może to być prawdą, przynajmniej dla gęstości mineralnej kości kręgosłupa. Ponadto, dane biochemiczne z grupy cyklicznej terapii potwierdzają, że drugi cykl parathormonu może stymulować tworzenie kości o wielkości podobnej do tej wywołanej przez pierwszy cykl parathormonu po krótkim czasie bez leczenia. Dalsze badania są uzasadnione, aby ustalić, czy krótkie cykle parathormonu przez dłuższy okres będą lepsze od pojedynczego dwuletniego cyklu terapii.
Nasze dane potwierdzają, że parathormon może wywierać biologicznie znaczący wzrost gęstości mineralnej kości i należy go brać pod uwagę u pacjentów, którzy wcześniej otrzymywali alendronian (i być może inne bisfosfoniany), którzy nadal są w grupie wysokiego ryzyka złamania. Główne punkty końcowe naszego badania – obrót kostny i gęstość kości – odzwierciedlają niektóre, ale nie wszystkie, mechanizmy (makroarchitektura i mikroarchitektura) leżące u podłoża wzrostu siły kości za pośrednictwem parathormonu. Wzrost gęstości mineralnej kości kręgosłupa wywołany parathormonem może być nieco niższy u kobiet, które wcześniej otrzymywały alendronian niż u kobiet, które nigdy nie otrzymywały alendronianu; jednakże wielkość zmiany gęstości mineralnej kości kręgosłupa wciąż jest imponująca Nasze dane sugerują, że przerywane cykliczne leczenie parathormonem powoduje wpływ na gęstość mineralną kości podobną do tej wywołanej codziennym podawaniem, ale przy niższych kosztach i mniejszym wysiłku ze strony pacjentów. Stosowanie zmiany gęstości mineralnej kości indukowanej przez połączenie tych leków w celu przewidywania wpływu na złamania powinno być wykonywane ostrożnie i dopiero po przeprowadzeniu próby złamania.
[podobne: poradnia leczenia bolu, neurolog ostrołęka, leczenie przerzutów do kości ]
[przypisy: przychodnia żelazna kielce, nfz katowice sanatoria, poradnia psychologiczna rzeszów ]